*Biegnąc i tak biegnąc, Shez w końcu trafił do pewnej jaskini(oczywiście kierował się śladami). W tym momencie lew był zaniepokojony i zaczął szukać oraz nawoływać swoich synów. Nie dostając odpowiedzi, Biały lew postanowił wyjść z tej przeklętej jaskini, ale po chwili usłyszał szydercze śmiechy, które rozbrzmiewały po jaskiniach. Z cienia wyszedł dawny król Rajskich Ziem - Kilio. Miał również ze sobą Shega i Vishindo - byli bardzo przestraszeni.*
- Ha ha ha... Shez, Shez, Shez... Jednak przyszedłeś.
- Skończ z tym Kilio, zostaw dzieci w spokoju i je oddaj! To sprawa między nami!
*Kilio zaśmiał się złowieszczo ponownie - nie miał zamiaru oddawać mu lwiątek.*
- Nie licz na moją litość, zginiecie tu wszyscy! Moja zemsta dobiegnie końca! ha ha ha!
*Gdy wypowiedział te słowa, to w tym momencie Shez został otoczony przez jego poddanych, którzy szykowali swoje pazury do ataku. Życie białego lwa wisiało na włosku...*
- Do ataku!
*Przywódca złych wydał rozkaz ataku po czym wszyscy, grupowo rzucili się na Lwa. Rudo grzywy lew bronił się dzielnie i odważnie, ale nie miał szans pokonania takiej armii, jeszcze samemu. Odepchnął wszystkich wrogów, ale to na nic. Był bardzo ranny i krwawił obficie. Lwiątka patrzyły na to wszystko z płaczem i przerażeniem. Nagle w grocie rozbrzmiały głośne ryki. Do jaskini przybyły inne lwy i lwice - to byli akurat przyjaciele Shez'a. Biały lew miał przyjaciół, których oczywiście znał od dzieciństwa. Postanowili mu pomóc i teraz wszyscy rzucili się na nieprzyjaciela - rozpoczęła się bitwa! Shez wstał resztką sił i zaczął szukać wzrokiem Kilio. Zauważył, że gdzieś on ucieka z lwiątkami, więc mimo że był ranny, ruszył za nim w pogoń.*