*Nav wstała i podeszła do Kanu. Popchnęła go lekko.*
Kanu! *Powiedziała jeszcze raz, bardziej stanowczo.*

*Tym razem Nav się wściekła. Skoczyła na Kanu. Stanęła na nim i usiadła.*
Teraz mi to wyjaśnij! *Powiedziała rozzłoszczona. Lwiątka obserowały to wystraszone.*

Kanu! *Wzięła lwiątka i pobiegła za Kanu.*

*Jakimś cudem udało mu się ominąć Wodopój, zostawiając Kanu i Navie tam samych. Wtem do jaskini powolnym krokiem wkroczył Biały lew z okropną blizną i rudą grzywą. On już był tutaj naprawdę, jego oddech był spokojny i ustabilizowany, serce biło mu szybciej - to dlatego, że zobaczył w niej swoją rodzinę za którą tak bardzo tęsknił. Na pysku Shez'a pojawił się szeroki uśmiech.*

*Shez uśmiechnął się jeszcze bardziej, gdy usłyszał te słowa i zaśmiał się lekko też gdy tylko spojrzał na lwiątka, które nie mogły uwierzyć, że ich Ojciec żyje. Chyba naprawdę wszyscy uznali go za zmarłego, ale on tu naprawdę był. Postanowił coś na to zaradzić - podszedł więc do ukochanej i polizał ją czule po pysku.*
- Może to coś powie za siebie...
*Powiedział i spojrzał z miłością na swoją rodzinę. Może teraz uwierzą w jego obecność?*

// Te emocje... ;d //

*Shez był bardzo szczęśliwy, aż spływały mu strumienie łez, że w końcu mógł ujrzeć swoją ukochaną nad życie rodzinę. Przytulił mocno swą ukochaną, Maggie jak i ukochane dzieci po kolei. A gdy lwiątka zadawały pytania, to rudo grzywy uśmiechnął się jeszcze bardziej. U lwa po prostu wywołało ogromne emocje - ta chwila mogłaby trwać wiecznie.*
- Tak moje szkraby, wszystko już w porządku! I czuję się dobrze!
- Tato! Bardzo za tobą tęskniłam! Kocham Cię!
*Krzyknęła radośnie Bella w łzach szczęścia i wtuliła się w grzywę swojego ojca.*

*Po wszystkich uściskach i wylanych łzach, Lew w końcu oderwał się i spojrzał Mag prosto w jej piękne niebieskie oczy. Podszedł do niej, uśmiechając się ciepło i czule. Spojrzał po chwili na swoje rany i wywnioskował.*
- Boli trochę nadal, ale ogólnie czuję się już lepiej. Nie martw się i przepraszam, że musieliście tyle przeżyć...
*Odpowiedział teraz znów patrząc w jej oczy. A zielone oczy Shez'a nadal były w łzach.*

// Lwy się raczej nie całują. No ale dobrze... Raz zrobimy ten wyjątek, by oddać sens. Nie miejcie mi za złe :< //

*Shez otarł swoje łzy, które były łzami szczęścia. Shez przybliżył się do swojej ukochanej i z całą miłością oraz zaangażowaniem - "pocałował" ją"*

*Więc już wszystko już było ułożone, przynajmniej teraz... Shez odwzajemnił uścisk, tuląc lwicę, a lwiątka patrzyły na to wszystko ze wzruszeniem. Po chwili i one podbiegły, przytulając się do rodziców. Och, jakże byli wszyscy szczęśliwi w tym momencie...*